تا در صورت بروز حریق بتوان محل حریق را سریعتر و راحت تر تشخیص داد. به هر کدام از این مناطق یک زون (zone) گفته می شود. این عمل در سیستم های هوشمند نیز انجام می پذیرد ولی مزیتی که این سیستم ها نسبت به سیستم های عادی دارند این است که این سیستم ها دارای اجزا یقابل آدرس دهی هستند و علاوه بر اینکه می توان زونی را که در آن حریق اتفاق افتاده است تشخیص داد بلکه می توان دقیقاً عنصری را که حریق را تشخیص داده معین کرد و محل دقیق را مشخص نمود و خبردهنده هایی را که مربوط به آن محل می باشد فعال نمود.
اجزای سیستم اعلام حریق به سه قسمت اصلی تقسیم می شوند:

تجهیزات تشخیص حریق ( دتکتورها)
تجهیزات اعلام حریق ( فلاشرها، آژیرها و …)
مرکز کنترل یا پانل مرکزی که وظیفه ارتباط بین دتکتورها و وسایل اعلام حریق را به عهده دارد.
تجهیزات جانبی دیگری نیز برای تکمیل و قدرتمند نمودن سیستم اعلام حریق به کار می روند.
 
 
فصل اول
1-1آشنایی با انواع سیستمهای اعلام حریق بخش
البته باید توجه نمود که انسان از دیر باز با آتش آشنا شده و رابطه ای تنگاتنگ و دوستانه برقرار کرده به طوری که همواره از آن در راستای پیشبرد اهداف گوناگون خود در صحنه ی زندگی نهایت استفاده را نموده است .
آتش

در گستره حیات خود و زندگی بشرخدمات ارزنده ای به انسان ها نموده وسهمی از این در پیشرفت تکنولوژی وتمدن بشر ایفا نموده است اما همین آتش بطور ناخواسته وخارج از کنترل انسان به کار رود به آنچنان دشمنی تبدیل می شود که در زمانی اندک سرمایه های بسیاری را به ورطه ی نابودی کشانده ، جان عزیزانمان را از ما میگیرد . بنابر این با توجه به خسارات بسیاری که انسان ها از ناحیه ی حوادث ناشی از حریق و ا نفجار دیده است ما انسان ها را وادار نموده است تا برای پیشگیری و پیکار با آن تدابیری اندیشیده و روش ها و وسایلی ابداع نماید. اولین گامی که انسان برای مبارزه با خطر آتش سوزی برداشت شناخت آن بود زیرا دریافت که هر چه به ماهیت وساختار آتش پی ببرد می تواند بهتر و سریعتر وبه نحوه موثرتری آنرا مهار وخاموش