گذاری دارد و می توان آن را به صورت مکتوب و مستند بیان نمود . دانش صریح را می توان به شکل کلمات و اعداد و نیز به شکل خصوصیات کالا ، دستورالعمل ها و قواعد کار تبدیل کرد . اما دانش ضمنی دانش شخصی است که به سختی می توان آن را مستند و کد گذاری نمود . به همین دلیل انتقال بسیار مشکل است . این نوع از دانش بیشتر ناشی از تجارب و مهارت های کارکنان است ( شریف زاده ، مولایی ، 1387 ).

انواع متعدد دانش به شرح زیر تقسیم کرده اند :

دانش عمومی : دانشی است که به صورت سازگاری متقابل ، درنهاد اجتماعی مشخص شده است .

دانش فردی : دانشی است که متعلق به فردی واحد می باشد و با دیگران تسهیم نشده است .

دانش درونی : دانشی است که فقط درون نهاد اجتماعی مشخص قابل دسترس می باشد .

دانش برونی : دانشی است که فقط خارج از نهاد اجتماعی مشخص قابل دسترس می باشد .

ابطحی به نقل رنه جورنا در مقاله ای با عنوان « انواع دانش و اشکال مختلف سازمانی » سه نوع دانش را نام می برد

دانش نهان : که قابل مشاهده نبوده و درتجارب ، فرهنگ و ارزشهای یک فرد یا سازمان نهفته است .
دانش صریح : آشکار و کد گذاری شده است .
دانش نظری و تئوریکی : دانشی که از تخصص های عمیق افراد سرچشمه می گیرد و ویژگیهای این نوع از دانش بیش تر شبیه به دانش نهفته است ( ابطحی ، صلواتی ، 1385 ).
استراتژی رو به پیشتازی در بین رقبا استفاده پیشروانه از دانش موجود و ایجاد سریع تر دانش از رقبایشان تمایل دارند . استراتژی پویا در سازمان های ارتباط محور که دانش را بهره برداری می کنند ، ضمن اینکه مفاهیم جدید را استخراج و کشف می کنند ، بکار می رود ومناسب است ( اعرابی ، موسوی ، 1388 ).

2-1-5) نظریه  ها وفرایند های مدیریت دانش

تاکنون بسیاری از نویسندگان مدلهایی را در فرایند مدیریت دانش ارائه کرده اند (حدود 30 مدل) ،که برخی از آنها عبارتند:از مدل هیسگ[1](2000) ،مدل مارک ومک الروی[2] (2002) ، مدل بک من[3] (1999) ، مدل هفت c، APQC[4](1996) ، مدل ‌‌» بکووتیز» و«  ویلیامز »[5] (1999) ، مدل « نوناکا » و « تاکوچی »[6] (1995) ،مدل « پروبست» ، « روب » و« مهاردت »[7] (2002) (زاهدی ونجاری،1387،صص8-7 ).اکثر این مدلها ،فرض می شود که مرحله ها و فعالیتها اغلب همزمان ، گاهی اوقات پی در پی و بندرت در یک ترتیب خطی هستند (مینویی و همکاران ،1389،صص 50-52).