ی است. از خصوصیات عمده این طرح، استفاده بهینه انرژی، بالا بودن نسبت تبدیل اتان به اتیلن در مقایسه با واحدهای مشابه، کمترین سرمایه گذاری در مقایسه با واحدهای یکسان و ارزانترین تولید کننده اتیلن است] 2 [
برق 14 مگا وات، آب بدون املاح 5/2 متر مکعب در ساعت، نیتروژن 2400 نیوتن متر مکعب در ساعت، عملکرد این واحد عبارتند از:
الف: برقراری ارتباط سرویس های مختلف بین واحدها و پتروشیمی مبین
ب: بخش نیرو در بین واحدها
ج: تأمین سرویس آب آتش نشانی برای واحدها
د: تأمین سرویس آب خنک کننده شیرین برای واحدهای پلی اتیلن.

2-4 شرح فرایند واحد الفین
فرایند واحد الفین یا C2 Cracker شرکت پلیمر آریاساسول با ظرفیت تبدیل سالیانه 1267000 تن گاز اتان و تولید 1 میلیون تن اتیلن در سال یکی از بزرگترین واحدهای تولید اتیلن جهان می باشد. خوراک اولیه ی آن از گاز اتان تولید شده در واحد استحصال اتان شرکت پتروشیمی پارس تأمین خواهد شد. طراحی مهندسی و تجهیزات توسط مشارکت نارگان ایران، تکنیپ فرانسه و پیمانکار (مشارکت ناورود، استیم، تی ای جی، ICEE، فریمکو ویکان فولاد) انجام گرفته است. بخش عمده محصولات برای صادرات برنامه ریزی گردیده است و بخش دیگر آن خوراک واحدهای MD/HDPE و LDPE و بخش دیگر آن خوراک مجتمع الفین دهم می باشد، مراحل نصب و راه اندازی آن با توان نیروهای جوان و مجرب شرکت پلیمر آریا ساسول و مراحل پیش راه اندازی و راه اندازی با همکاری پتروشیمی تبریز صورت گرفته است.

گاز اتان بعنوان خوراک از واحد بالا دستی ( شرکت پتروشیمی پارس ) با اتان برگشتی از بخش سرد واحد مخلوط می‌شود. برای تنظیم دمای عملیات ، خوراک ورودی پیش‌گرم شده و به هدر کوره ها برای تقسیم میان کوره‌ها فرستاده می‌شود واکنش اصلی تبدیل اتان به اتیلن در کوره های واحد و بصورت پیرولیز حرارتی صورت گرفته و مابقی بخشهای واحد عمدتا برای جداسازی و خالص سازی محصولات و مواد تولیدی و نیز تامین بخار و دیگر تاسیسات جانبی واحد بکار میروند. ] 3 [
پیرولیز با وجود اینکه پدیده بسیار پیچیده ای می باشد امّا به عنوان قالبی اصلی برای هیدروژن‌زدایی و جداسازی پیوندهای C-C به رادیکالهای آلی به کار می‌رود. این دو واکنش ماهیتاً گرماگیر می باشند. بنابراین برای ادامه یافتن واکنش گرمای مورد نیاز می بایست فراهم شود.
در دماهای بالا هیدروکربنها، ناپایدار شده و مواد به هیدروژن، متان، الفین‌ها و آروماتیک‌ها تجزیه می‌شوند. همچنین در دماهای بالاتر دی‌الفین‌ها و آروماتیک‌ها شکل می‌گیرند که تحت این شرایط پایدار هستند. بنابراین نه تنها الفین‌های سبک‌تر مانند اتیلن و پروپیلن بلکه آروماتیک‌های میعان شده سنگین‌تر و قیر نیز تولید می‌شود.
مکانیسم واکنش بر اساس تشکیل رادیکالها از طریق مکانیسم زنجیراست که باعث تولید الفین‌ها از هیدروکربنها می شود. برای توضیح بیشتر پیرولیز اتان را در مراحل زیر نشان داده‌ایم:‌
2-1)
این واکنش آغازی است؛ شکافتن پیوندهای کربن کربن با تشکیل دو رادیکال
2-2)
این واکنش انتقال یا جداسازی هیدروژن است. یک رادیکال با یک مولکول خوراک ترکیب می‌شود و رادیکال جدیدی را توسط جدا ساختن اتم هیدروژن شکل می‌دهد.
2-3)

این واکنش انتشار است. رادیکال توسط شکل‌گیری یک مولکول الفین پایدار می‌شود و یک رادیکال هیدروژن تولید می‌کند.

نتیجه کلی مرحله (b3+a3) می‌شود:
2-4)

که در واقع واکنش اصلی پیرولیز اتان است. در مراحل پایانی، متان و هیدروکربنهای سنگین‌تر مانند بوتان تشکیل می‌شوند.
برای بهبود پیشرفت واکنش به سمت تولید محصول مطلوب ، فشار درون تیوبهای کوره باید پایین باشد زیرا در فشارهای بالاتر شرایط به نفع واکنشهای ثانویه می‌باشد. به منظور پایین نگه داشتن فشار جزیی هیدروکربن، بخار آب رقیق‌ساز (Dilution Steam) به گاز ورودی به کوره ها اضافه می‌شود.
تبدیل خوراک به اتیلن به عنوان محصول مطلوب، با دما افزایش می‌یابد. امّا در این روند محدودیت وجود دارد. در دمای بالا، واکنش‌های ثانویه به وجود می‌آید که در آن الفین‌های سبک واکنش داده ، متان و همچنین ترکیبات آلی حلقوی و سنگین شکل می‌گیرند. این امر باعث کاهش بازدهی اتیلن و Over Cracking می‌شود که باید از این امر جلوگیری شود چرا که باعث تشکیل قیر و کک می‌شود. ] 3 [
2قلب کوره پیرولیز، کویل تشعشعی است که یک راکتور Plug Flow می باشد که در آن پیرولیز هیدروکربنها انجام می‌شود. با توجه به ماهیت گرماگیر واکنش، واکنش‌های پیرولیز توسط گرمای نسبتاً بالایشان مشخص می ‌شوند.
برای فراهم کردن گرمای واکنش، کویلهای تشعشعی در معرض تشعشع حاصل از سوختن گاز درون محفظه آتش (Fire Box) قرار گرفته‌اند.
کوره‌های واحد برای کراکینگ‌های گاز اتان با راندمان تبدیل %65 با نسبت بخار آب به هیدروکربن 30 طراحی شده‌اند. هر کوره به 36 مشعل دیواره‌ای و 36 مشعل کف مجهز شده است. پنجاه درصد از گرمای مورد نیاز توسط مشعل های دیواره‌ای و پنجاه درصد توسط مشعل های کف تأمین می‌شود.
گازهای حاصل از کراکینگ حرارتی در کوره ها از طریق تماس با جریان سیر کوله Quench Water در برج 201ـT سرد می‌شوند. قسمت عمده بخار آب رقیق‌ساز شارژ شده بدرون کوره‌های کراکینگ همراه با مقدار کمی قیر، آروماتیک‌های سنگین و ذرات کک در این برج میعان و جدا می‌شود. گازهای خروجی از T-201 پس از جداسازی آب همراه و میعانات سنگین به کمپرسور اصلی واحد برای افزایش فشار فرستاده می شود. این کمپرسور گریز از مرکز پنج مرحله‌ای، سه پوسته (case)وبیست ایمپلر دارد که توسط توربین بخار با بهره گرفتن از بخارVHP تولید شده در کوره‌ها کار می‌کند. توربین دارای دو قسمت می‌باشد. قسمت اول بعنوان یک توربین بخار بدون کندانسور که بخار خروجی آنHPS است،عمل می کند وقسمت دوم توربینی است که دارای کندانسور در خروجی است و برای موازنه قدرت مصرفی از بخار خروجی از قسمت اول استفاده می‌کند.
گازهای حاصل از کراکینگ از T-201 محتوی دی‌اکسید کربن و سولفید هیدروژن (که بعنوان گازهای اسیدی شناخته می شوند) می‌باشد. این ترکیبات باید قبل از فرایند سردسازی در دمای بسیار پایین (cryogenic) از سیستم خارج شوند. دی‌اکسید کربن ممکن است تبدیل به یخ خشک شود و سولفید هیدروژن سم کاتالیست است. همچنین مقدار دی‌اکسید کربن در محصول اتیلن نهایی باید به  ppm حجمی محدود شود. دفع گازهای اسیدی در T-301، برج شستشو با کاستیک انجام می‌شود. که بین مرحله چهارم و پنچم کمپرسور واقع شده است. بنابراین گاز فشرده شده از مرحله چهارم به قسمت دفع گازهای اسیدی برای حذف دی‌اکسیدکربن و سولفید- هیدروژن فرستاده شده و پس از زدودن و حذف گازهای اسیدی به کمپرسور برگشته و در مرحله پنجم تا فشار نهایی 2533 بار فشرده می‌شود.
پس از فشرده سازی و افزایش فشار برای خالص سازی و جداسازی محصولات تولیدی از عملیات سرد سازی استفاده می شود . گازهای حاصل از کراکینگ پس از افزایش فشار با دمای Cْ به قسمت سرد سازی واحد وارد می‌شود. در این بخش اتیلن و هیدروکربن‌های سنگین‌تر توسط سردکردن مرحله‌ای تا Cْـ ، میعان می‌شوند. ] 3 [