سازوکارهای پرتکل مونترال،پایان نامه حفاظت از لایه ازن
ساز و کارهای پرتکل مونترال برای انطباق دولت های در حال توسعه
 

اهمیت رژیم حفاظت از لایه ازن در این است که در خصوص موضوعاتی که هنوز در مورد آن در حقوق بین الملل محیط زیست قاعده ای تنظیم نشده بود قاعده سازی کرد. عموما رژیم های حقوقی محیط زیست معمولا برپایه یک کنوانسیون قالب و پروتکل های اجرایی بنا نهاد گذاشته می شوند. از جمله کنوانسیون 1985 وین و پروتکل مونترال در بسیای از موارد اسناد حقوقی غیر الزام آوری را که نمایندگان دولت ها در مذاکرات ارائه کرده اند در خود ادغام می کنند مقل برخی از اصول بیانیه 1972 استکهلم و بیانیه 1989 هلیسنکی که در رژیم حفاظت از لایه ازن وارد شدند و معاده وین و پروتکل مونترال بعد از تصویب در رژیم حقوقی خود هم حقوق سخت و هم حقوق نرم به وجود می آورند از قبیل تصمیمات، قطعنامه ها یا           توصیه ها که الزام آور نیستند کنفرانس اعضا تاکنون توصیه های زیادی را برای تفسیر و تشریح متن کنوانسیون تصویب کرده است.

تخریب لایه ازن فی نفسه به عملکرد دولت ها مربوط نمی شود بلکه با فعالیت های صنعتی در درون آن مرتبط است از این گفته میتوان استنباط کرد که حل مشکل لایه ازن نیاز به تعدیل الگوهای اجتماعی و اقتصادی دارد بعلاوه تخریب لایه ازن بیشتر به شکاف موجود در توان اقتصادی، علمی، حقوقی و فنی میان دولت ها منتسب است تا به عدم رعایت ضوابط بین المللی با این نگرش رژیم حفاظت از لایه ازن برای انطباق دولت ها با تعهدات وین رژیم سازوکارهایی را پیش بینی کرد.

گفتار اول:تشویق دولت های در حال توسعه به مشارکت در رژیم حفاظت از لایه ازن
 

موثر بودن رژیم جهانی حفاظت از لایه ازن مستلزم مشارکت همه یا اکثر دولت هایی بود که و مصرف کننده عمده مواد تحت کنترل بودند دولت های در حال توسعه تمایل زیادی به پیوستن  به کنوانسیون وین نشان ندادند. زیرا حتی اگر اهمیت ابعاد انسانی مشکل کاهش لایه ازن را درک کرده بودند نیازمند زمان و حمایت مالی و فنی بودند تا بتوانند خود را با تعهدات تطبیق دهند. بنابراین پروتکل مونترل سازوکارهایی را تاسیس کرد که آن دولت ها توانستند به کمک آن ها توان خود را برای انطباق با تعهدات رژیم حفاظت از لایه ازن بالا ببرند.[1]

مشارکت کشورهای در حال توسعه در تاسیس و پایداری رژیم پروتکل گام بسیار مهمی در توسعه رژیم حفاظت از لایه ازن بود زیرا اگرچه دولت های در حال توسعه در زمان تدوین پروتکل نقش در انتشا مواد کاهش دهنده لایه ازن نداشتند اما پتانسیل زیادی برای انتشار آن مواد در آینده در آنها دیده می شد.[2]

ساز و کارهای مربوط به تشویق دولت های در حال توسعه بای پیوستن به رژیم حفاظت از لایه ازن در پروتکل مونترال و اصلاحیه های بعدی آن تدبیر شده و توسعه پیدا کرد. این سازوکارها شامل تعیین دوره

گذار، انتقال فناوری و کمک مالی هستند.

در واقع دولت های در حال توسعه همان مستعدات عصر استعمار هستند در خصوص مسائل محیط زیست دولت های استعمارگر برای آنها قانون وضع نموده و مدیریت محیط زیست را با جدیت اعمال میکردند.

زمانی که این دولت ها به استقلال رسیدند در مورد مناطق حفاظت شده همان رویه قبلی را ادامه دادند اما درخصوص مشکلات جدید محیط زیست معمولا به دلیل مشکلات اقتصادی و اهمیت به توسعه پایدار توجهی به حل مشکلات هزینه آور محیط زیست و وضع قوانین مقتضی نداشتند در صورتی هم که مقرراتی وضع میکردند چندان پایبند به آن نبودند به عبارتی حفاظت از محیط زیست در دولت های در حال توسعه فدای اهداف توسعه می شد و بی توجهی به حل مشکلات محیط زیستی را اینگونه توجیه میکردند که دولتهای توسعه یافته محیط زیست را برای اهداف توسعه خود تخریب کرده اند و بعد به فکر حفاظت از محیط زیست افتادند. با این دیدگاه بدیهی است که دولت های در حال توسعه تمایلی به پیوستن به رژیم حفاظت از لایه ازن نداشتند مواضع دولت های در حال توسعه در کنفرانس ریو و در مذاکرات بعدی اثبات این مدعاست. موضع برخی دولت های در حال توسعه این بود که به شرط دریافت کمک مالی و فنی برای تامین هزینه های مازاد ناشی از تغییر فناوری و برای انطباق با تعهدات در رژیم ازن مشارکت خواهند کرد. بنابراین دولت های توسعه یافته به این مطالبات توجه نشان دادند و کمک فنی و مالی به یکی از ارکان این رژیم تبدیل شد. [3]

[1] – Aleana M, porras , the Rio Declaration : Anew 13asis Basis for International Co-operation , Review of European community and International Environmental law, vol .1 , No.3, (1992) , 245 – 253 , p.249.

[2] – در سال 1986 کشورهای در حال توسعه فقط 15% از مواد کاهش دهنده لایه ازن را در جهان مصرف می کردند در صورتی که در سال 1991 این سهم به 20% رسید.

[3]– Elli Louka , International Environmental law: fariness , Effectiveness , and world order , 1st , ed , cambrige university press , 2006 , canbnifg.pp.28-30

لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه: