در این فصل ابتدا خلاصه­ای از پژوهش انجام شده ذکر می­گردد. سپس مختصری از روش شناسی و نکات مهم نتایج پژوهش ارائه خواهد شد. سپس یافته­ های پژوهش با توجه به اطلاعاتی که دسترسی به آن­ها مقدور بوده است مورد بحث قرار خواهد گرفت. در پایان نیز پیشنهاداتی با توجه به نتایج حاصل از پژوهش ارائه می­گردد. در انتها موضوعاتی برای توسعه دامنه پژوهش حاضر پیشنهاد خواهد شد.

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.

 

۱٫۵٫ خلاصه

آنتی اکسیدان­ها مولکول­­هایی هستند که خاصیت خنثی کردن رادیکال­­های آزاد (FR) و ROS را که بطور مداوم به عنوان فرایند­های متابولیکی تولید می­شوند، دارند. یکی از آنتی اکسیدانت­هایی که در دفاع در برابر فشار ­های اکسایشی نقش بسزایی دارد ویتامین C می باشد و اخیراً نیز خواص بهارنارنج به عنوان یک آنتی اکسیدان گیاهی مورد توجه قرار گرفته است. افزایش فشار­های اکسایشی در هنگام فعالیت ورزشی امری آشکار به نظر می­رسد که ممکن است به وسیله مکمل دهی آنتی اکسیدانی کاهش یابد. نتایج در مورد انواع مکمل دهی آنتی اکسیدانی چه در شرایط طبیعی و چه در زمان فعالیت ورزشی می ­تواند جالب توجه باشد که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته بود. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر مکمل دهی بهارنارنج و ویتامین C در هنگام تغییر بار تمرین بر روی فاکتور ­های آنتی اکسیدانی بود. بدین منظور از میان ورزشکاران مرد واترپولوئیست، تعداد ۲۱ نفر مرد واترپولوئیست به مدت ۶ هفته و ۵ جلسه در هفته به فعالیت ورزشی پرداختند و در سه گروه کنترل (میانگین سنی ۵/۴±۱۴/۲۱سال و میانگین شاخص توده بدن ۶/۹±۲۵/۲۰کیلوگرم بر متر مربع)، ویتامین C (میانگین سنی ۶/۴±۱۴/۲۰سال و میانگین شاخص توده بدن ۴/۲±۳۷/۲۳کیلوگرم بر متر مربع) و بهارنارنج (میانگین سنی ۹/۱±۲۸/۱۷سال و میانگین شاخص توده بدن ۴/۴±۵/۲۴کیلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. خونگیری اولیه در قبل از شروع تمرین و مصرف مکمل به عمل آمد و خون گیری دوم در پایان هفته ششم و خون گیری سوم پس از ۱۴ روز تیپر گرفته شد. مکمل گیری بصورت پودر با کپسول به مدت ۶هفته (دارو نما، ویتامینCبا دوز ۱۰۰۰ میلی گرم، مکمل بهار نارنج با دوز ۵۰ میلی گرم) بود. فعالیت ورزشی با شدت بالای۵۰درصد VO2MAXبه مدت ۶هفته انجام شد

۲٫۵٫ خلاصه نتایج

مقایسه جداگانه تغییرات درون گروهی CAT در گروه مکمل بهارنارنج، ویتامین C و کنترل نشان داد که CAT دارای تغییر معنادار در همه آن­ها نبوده است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر (۳*۳) با عامل بین گروهی در تمام گروه­ها عدم تغییر معنادار CAT در قبل تمرینات یا شروع مکمل، بعد از تمرینات، بعد از دوره­ تیپر را نشان داد.

مقایسه جداگانه تغییرات درون گروهی PC در گروه مکمل بهارنارنج، ویتامین C و کنترل نشان داد که PC دارای تغییر معنادار در همه آن­ها نبوده است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر (۳*۳) با عامل بین گروهی در تمام گروه­ها عدم تغییر معنادار PC در قبل تمرینات یا شروع مکمل، بعد از تمرینات، بعد از دوره­ تیپر را نشان داد.

مقایسه جداگانه تغییرات درون گروهی TCA در گروه مکمل بهارنارنج، ویتامین C و کنترل نشان داد که TCA دارای تغییر معنادار در همه آن­ها نبوده است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر (۳*۳) با عامل بین گروهی در تمام گروه­ها عدم تغییر معنادار TCA در قبل تمرینات یا شروع مکمل، بعد از تمرینات، بعد از دوره­ تیپر را نشان داد.

داده ­های وزن، شاخص توده بدن و درصد چربی در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشتند، اما داده ­های توده خالص بدن در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد. گروه مکمل بهار نارنج دارای کاهش معنادار بیشتر توده خالص بدن پس از تمرینات در مقایسه با گروه کنترل و ویتامین C بود. داده ­های پرس سر شانه، استقامت عضلات شکم و آزمون­های شنای ۵۰ متر با شیرجه و بدون شیرجه، شنای ۲۰۰ متر در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشته­اند، اما داده ­های شنای ۴۰۰ متر در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد. گروه مکمل بهار نارنج دارای افزایش معناداری در رکورد شنای ۴۰۰ متر پس از ۲ هفته تیپرینگ بودند، در صورتی که گروه ویتامین C کاهش معناداری نشان داد و گروه کنترل بدون تغییر بود. عدم تغییر معنادار دفاع آنتی اکسیدانی در گروه بهار نارنج می ­تواند به دلیل حرفه­ای بودن، کم بودن دوز بهارنارنج و کم بودن شدت تمرین در دوره­ تمرین و تیپر باشد. اما عدم افزایش غلظت پروتئین کربونیل شده در آزمودنی­ها می ­تواند سبب بهبود عملکرد ورزشکار شود.

۳٫۵٫ بحث و تفسیر

پژوهش حاضر پاسخ کاتالاز، پروتئین کریونیل و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام نسبت به مکمل سازی بهار نارنج پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست را مورد مطالعه قرار داد. در رابطه با مکمل سازی بهار نارنج در مردان واترپولوئیست بر سطوح پروتئین کربونیل در گروه مکمل بهار نارنج، مکمل ویتامین C تغییرات معناداری در قبل از تمرینات، بعد از تمرینات و دوره­ تیپرینگ مشاهده نشد. همچنین در مقایسه­ درون گروهی نیز در هیچ کدام از گروه­ها تغییرات معناداری بر سطوح پروتئین کربونیل مشاهده نشد.

بیشترین ترکیبات موجود در میوه نارنج، سینفرین و اکتاپامین هستند، البته پوست میوه نارنج محتوی فلاونوئید­هایی شامل لیمونن، هسپریدین، نئوهسپریدین، نارنجین، تارنجاتین و فورانوکومارین­ها نیز است (هوآنگ و همکاران[۷۵]، ۱۹۹۵). میوه نارنج همچنین منبع غنی از ویتامین­های C، E و بتاکاروتن می­باشد. این ویتامین­ها خواص آنتی اکسیدانی دارند (تریبل[۷۶]، ۱۹۹۹). بر اساس تحقیقات انجام یافته، فلاونوئید­ها اثرات فارماکولوژیک وسیعی از جمله ممانعت از اکسیداسیون لیپوپروتئین­ها با وزن مولکولی پایین (LDL) را دارا هستند (محمودی و همکاران، ۲۰۰۵). نارنج میوه­ای غنی از ویتامین C و فلاونوئید­ها است و در بین عموم مردم به عنوان میوه­ای با خواص دارویی شناخته شده است (هوآنگ و همکاران، ۱۹۹۵). فعالیت آنتی اکسیدانی و تخریب کنندگی رادیکال آزاد ترکیبات فنولی مشتق از میوه نارنج و ویتامین C گزارش شده است (تریبل، ۱۹۹۹). با تجمع ROS در سلول­ها، مکانیسم­های دفاعی با فعال شدن آنزیم­ های آنتی اکسیدانی راه اندازی می­گردد. سیستم­های اصلی سم زدایی پراکسید کننده­ها، کاتالاز و گلوتاتیون هستند (سونمز و همکاران[۷۷]، ۲۰۰۷، وارنت و همکاران[۷۸]، ۲۰۰۴، سیکا[۷۹]، ۱۹۹۶). ترکیبات ترپنوئیدی، ملاتونین و اسانس نرولی از عوامل آنتی اکسیدانی مشتق از عصاره گل­های نارنج می­باشند که آسیب­های ناشی از پراکسیداسیون لیپید­ها در اندام­های مختلف را ممانعت می­ کنند (تریبل، ۱۹۹۹).

اکسیداسیون پروتئین معمولا در تمرینات بی هوازی در مقایسه با تمرینات هوازی افزایش بیشتری می­یابد. تحقیقات نشان می­دهد که یک جلسه فعالیت بدنی شدید، فعالیت مشتقات کربونیل (PC) را در عضله اسکلتی و کبد و قلب موش افزایش می­دهد (اوگونوسکی[۸۰] و همکاران، ۲۰۰۵) و ورزش غیر هوازی و کوتاه مدت، میزان اسید لاکتیک خون موش تا ۷ برابر افزایش داده و اکسیداسیون پروتیئن­ها را در ریه موش افزایش می­دهد (در تضاد با نتایج مطالعه­ حاضر می­باشد) در حالی که گزارش دادند با ورزش منظم و هوازی اکسیداسیون پروتیئن­ها در عضله قلب و مغز کاهش یافته و در عضله اسکلتی تغییر معناداری نداشته است (آسکنشاو[۸۱] و همکاران، ۲۰۰۶). ورزش منظم، سرعت نوسازی پروتئین را افزایش می­دهد و مانع از انباشت زیاد پروتئین­های تغییر یافته می­ شود (سپیلا[۸۲] و همکاران، ۱۹۹۵). مطالعه روی ورزشکاران با تمرین هوازی طولانی مدت، تغییر معنی داری در MDA و CP ( شاخص تخریب پروتئین) زمان استراحت و پس از ورزش وامانده ساز نشان نداد (پیکر[۸۳]، ۱۹۹۷). لیو و همکاران (۲۰۰۰) دریافتند که تمرین حاد سبب افزایش در محتوای MDA و کاهش در فعالیت سنتتاز در کبد می­گردد. تمرین حاد سبب افزایش معنا دار در سطوح پروتئین کربونیل در هیچ ارگانی نشد (لیو و همکاران، ۲۰۰۰) و همسو با نتیجه­ مطالعه­ حاضر می­باشد. ساکستن و همکاران (۲۰۰۳) شاخص اسید تیوباربیتوریک و پروتئین کربونیل (PC) را پس از دو نوع فعالیت خسته کننده) هوازی و ایزومتریک ( بدون مصرف مکمل مطالعه و اظهار کردند پس از هر دو نوع فعالیت، استرس اکسایشی و آسیب پذیری غشاء افزایش می­یابد (ساکستن و همکاران، ۲۰۰۳).

ریچارد و همکاران (۲۰۰۶)، به مقایسه­ اثرات ۲ فرمول آنتی اکسیدان بر بیومارکر­های استرس اکسیداتیو در قبل و بعد از تمرین هوازی پرداختند. گروه­ها شامل گروه قرص ویتامین E,C گروه پودر کنسانتره آب میوه و سبزی و پلاسبو بود. نتایج نشان داد که مکمل ویتامین و مکمل میوه و سبزی می ­تواند افزایش پروتئین کربونیل بعد از ۳۰ دقیقه تمرین هوازی را کاهش دهند ( ریچارد و همکاران ، ۲۰۰۶).

در رابطه با مکمل سازی بهار نارنج در مردان واترپولوئیست بر سطوح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در گروه مکمل بهار نارنج، مکمل ویتامین C تغییرات معناداری در قبل از تمرینات، بعد از تمرینات و دوره­ تیپرینگ مشاهده نشد. همچنین در مقایسه­ درون گروهی نیز در هیچ کدام از گروه­ها تغییرات معناداری بر سطوح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام مشاهده نشد.

به خوبی معلوم شده که TAC شامل آنزیم­هایی مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و ماکرومولکول­هایی مانند آلبومین، سروپلاسمین و فریتین است (گاد و همکاران[۸۴]، ۲۰۱۱). اندازه گیری TAC ممکن است اطلاعات بیشتری را نسبت به اندازه گیری تک تک اجزای آن در اختیار ما قرار دهد، زیرا TAC برآیند فعالیت کل آنزیم­ های آنتی اکسیدانی و آنتی اکسیدان­های موجود در پلاسما و خون است (لف و همکاران، ۲۰۰۵).

موافقت عمومی بر آن است که ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم پس از تمرین و به عنوان پیامد افزایش در تراکم اسید اوریک پلاسما، اسید اسکوربیک، بیلی روبین، نیتریک اکساید و غیره توسعه می­یابد (لیو و همکاران[۸۵]، ۲۰۰۳). گزارش­های موجود افزایش در ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم یا پلاسما بلافاصله پس از یک دوی ماراتن و چهار روز پس از آن و همچنین پس از یک دوی نیمه ماراتن (واتسن و همکاران[۸۶]، ۲۰۰۵، رودریگو و همکاران[۸۷]، ۲۰۰۱)، بالاتر بودن ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما و سطح آنتی اکسیدان­های محلول در پلاسما در بازیکنان فوتبال با تمرینات منظم (بریتز و همکاران، ۲۰۰۵)، بالاتر بودن وضعیت آنتی اکسیدانی تام موش­ها پس از سه روز تمرین برروی نوار گردان در مقایسه با گروه کنترل (وایت و همکاران[۸۸]، ۲۰۰۱) و همچنین افزایش در TAC و کاهش در MDA مردان سنین ۶۵ تا۷۸ سال را پس از۱۶ هفته فعالیت استقامتی شامل راه رفتن و دویدن ملایم (لف و همکاران[۸۹]، ۲۰۰۵) را نشان داده­اند که با نتایج تحقیق حاضر همخوانی ندارد. از طرف دیگر، تغییر یا افزایش فعالیت آنزیم­ های آنتی اکسیدانی همانند CAT، SOD و GPX پس از تمرینات حاد و شدید بدنی نیز گزارش شده است (ساچک و همکاران[۹۰]، ۲۰۰۱، جنکینز و همکاران[۹۱]، ۲۰۰۱).

علاو ه بر نتایج فوق، عدم تغییر معنادار TAC دو روز پس از اجرای ۷۰ انقباض برونگرای ارادی بیشینه ( بنزیه و همکاران[۹۲]، ۲۰۰۱ )، عدم تغییر در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم مردان میانسال پس از شش ماه تغییر در عادات غذایی و تمرین بدنی متوسط ( واتسن و همکاران[۹۳]، ۲۰۰۵) و عدم تفاوت معنی دار در فعالیت آنزیم­ های آنتی اکسیدانی و سطوح اسید اوریک بین دو گروه ورزشکاران ورزیده و غیرفعال و حتی تمایل به کاهش در TAC در ورزشکاران ورزیده) فاتورس و همکاران[۹۴]، ۲۰۰۴) نیز گزارش شده که با نتایج تحقیق حاضر همخوانی ندارد. دلیل این مغایرت را می­توان به کار بردن شیوه ­های تمرینی متفاوت، روش­های آزمایشگاهی مختلف، تفاوت در تعداد نمونه­ها، ژنتیک، رژیم غذایی و غیره دانست. مشخص گردیده که تمرین شدید، اما نه متوسط، به کاهش TAC سرمی منجر می­گردد که تضعیف سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن بر اثر تمرینات شدید و سنگین بدنی را تأیید می­ کند (در تضاد با نتایج مطالعه­ حاضر می­باشد). اعتقاد بر آن است که کلیه فعالیت­های بدنی (استقامتی و شدید) با استرس اکسایشی همراه هستند، اما هر چه شدت تمرین بالاتر باشد، استرس بیشتری تولید خواهد شد (وایت و همکاران[۹۵]، ۲۰۰۱). در خصوص تفاوت در نوع و ماهیت تمرین نیز می­توان اظهار داشت که به طور معمول، تمرینات بدنی با شدت متوسط احتمالا موجب تولید آن چنان بنیان­های آزاد یا استرس اکسایشی نمی­گردند که تغییر هموستاز سلولی و تحریک وضعیت آنتی اکسیدانی درون زاد بدن را به همراه داشته باشد.

فیسیکلار و همکاران (۲۰۰۶) تأثیر فعالیت کوتاه مدت شدید را برای آنتی اکسیدان تام پلاسمایی در محیط آزمایشگاهی بر روی موش­های ویستار بررسی کرده و گزارش نمودند که سطح آنتی اکسیدان­ها در پاسخ به این فعالیت افزایش می­یابد (فیسیکلار و همکاران[۹۶]، ۲۰۰۶). رادو و همکاران (۲۰۱۰) نیز افزایش آنتی اکسیدان تام را در سلول­های عضلانی موش­های ویستار گزارش کردند این محققین H2O2 تولید شده در اثر متابولیسم هوازی راعامل موثر در افزایش آنتی اکسیدان­ها بیان کرده اند (رادو و همکاران[۹۷]، ۲۰۱۰).

در مطالعه هافمن و همکاران (۲۰۰۷) که اثر ۸ هفته تمرینات هوازی متوس بر روی TAC و آنزیم­ های ضد اکسایشی بدن GPX,SOD مردان ۳۰ تا ۴۰ ساله صورت گرفت، نتایج نشان داد که میزان فعالیت شاخص­ های یاد شده فوق در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است (هافمن و همکاران، ۲۰۰۷). اسکندری و همکاران (۲۰۰۸) به بررسی اثرات مسافت طولانی، تمرین استقامتی بر پارامتر­های استرس اکسیداتیو در ورزشکارانی که در مسابقه ماراتن شرکت نموده بودند پرداختند. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بلافاصله بعد از مسابقه افزایش یافت و تا ۴۸ ساعت بعد از مسابقه بالا باقی ماند (اسکندری و همکاران[۹۸]، ۲۰۰۸). ناخوستین[۹۹] و همکاران (۲۰۰۵) به بررسی مکمل دهی ویتامین C روی پراکسیداسیون لیپیدها، آسیب­­ها و التهاب­­های عضلات بعد از ۳۰ دقیقه تمرین با ۷۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی پرداختند. بدین منظور ۱۶ تا آزمودنی مرد غیر فعال سالم بطور داوطلبانه در این پروتکل شرکت کردند و بطور تصادفی در دو گروه کنترل و ویتامین C (1000میلی گرم ) قرار گرفتند. نمونه­­های خونی ۱ ساعت قبل از مصرف مکمل و ۱ و ۲۴ ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. فاکتور­های اندازه گیری شده شامل مالون دی آلدهید (MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC)، کراتین کیناز ( (CK، لنفوسیت­ها، اینترلوکین ۶ وکورتیزول بود. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت ویتامین C پلاسما در گروه ویتامین C در پاسخ به مکمل دهی و تمرین به افزایش معنا­داری یافت. TAC در گروه دارونما ۲۴ ساعت بعد از تمرین در مقایسه با پیش آزمون کاهش معنا­داری یافت. اگرچه میزان مالون دی آلدهید در ابتدا بین دو گروه مشابه بودولی ۲ساعت بعد از تمرین تن­ها در گروه دارونما افزایش معنا­داری یافت.

در رابطه با مکمل سازی بهار نارنج در مردان واترپولوئیست بر سطوح کاتالاز در گروه مکمل بهار نارنج، مکمل ویتامین C تغییرات معناداری در قبل از تمرینات، بعد از تمرینات و دوره­ تیپرینگ مشاهده نشد. همچنین در مقایسه­ درون گروهی نیز در هیچ کدام از گروه­ها تغییرات معناداری بر سطوح کاتالاز مشاهده نشد.

مجموعه آنزیمی سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز اولین خط دفاعی سلول در برابر سمیت ناشی از رادیکال­های آزاد هستند. آنزیم SOD باعث تبدیل رادیکال سوپراکسید به H2O2 شده و آنزیم CAT باعث خنثی شدن H2O2 و تبدیل آن به H2O و O2می شود (رنجبر و همکاران، ۲۰۰۲). تام و همکاران (۲۰۱۲) به ارزیابی اثر تمرین استقامتی حرفه­ای بر وضعیت اکسیدانی و آنتی اکسیدانی سرم در ۶۷ نوجوان ورزشکار استقامتی دونده، دوچرخه سوار مرد و مقایسه­ آن­ها با افراد تمرین نکرده پرداختند. نتایج نشان داد که رانتین اکسیداز، GSHو CAT در دوچرخه سواران در مقایسه با دوندگان و گروه کنترل بالا­تر بود. CAT در دوندگان نسبت به گروه کنترل بالا­تر بود. ظرفیت توتال آنتی اکسیدان SOD تفاوتی در میان جمعیت مورد مطالعه نداشت (تام و همکاران، ۲۰۱۲).

کاهش حجم تمرینی مرتبط با یک دوره تیپرینگ معمولا در هفته­های کمی قبل از رقابت می­باشد. بین یک دوره جلسات تمرین تعادلی به منظور بدست آوردن بهترین اجرا یا عملکرد و حفظ ظرفیت جسمانی و ذهنی، متغیر­های متفاوت می­توانند دیده شوند. این متغیر­ها شامل تکرار، حجم، شدت و مدت و روش تمرینی می­باشد (لائورنت و همکاران[۱۰۰]، ۲۰۰۷). بر اساس یافته­ های بومپا و هوپر بهترین متغیر­ها در بهبود عملکرد ورزشکار کاهش حجم تمرین می­باشد (هوانلو و همکاران، ۲۰۱۲). فیزیولوژی بهینه، تکنیک بهینه و روان بهینه از برون ده­های تیپر هستند (ریتجنز و همکاران[۱۰۱]، ۲۰۰۱).

در پژوهش حاضر داده ­های وزن، شاخص توده بدن و درصد چربی در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشتند، اما داده ­های توده خالص بدن در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد. گروه مکمل بهار نارنج دارای کاهش معنادار بیشتر توده خالص بدن پس از تمرینات در مقایسه با گروه کنترل و ویتامین C بود. داده ­های پرس سر شانه، استقامت عضلات شکم و آزمون­های شنای ۵۰ متر با شیرجه و بدون شیرجه، شنای ۲۰۰ متر در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشته­اند، اما داده ­های شنای ۴۰۰ متر در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد. گروه مکمل بهار نارنج دارای افزایش معناداری در رکورد شنای ۴۰۰ متر پس از ۲ هفته تیپرینگ بودند، در صورتی که گروه ویتامین C کاهش معناداری نشان داد و گروه کنترل بدون تغییر بود. در مطالعه­ای ایرنه و همکاران (۲۰۰۳) به بررسی اثر مکمل آنتی اکسیدانی و تمرینات تیپرینگ در آنتی اکسیدانی ناشی از تمرین ورزشی پرداختند. دو هفته تیپرینگ به دنبال چهار هفته تمرین با بار زیاد اجرا شد. دوره تیپر باعث کاهش در غلظت گلوتاتیون (GSH) استراحت خون، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و فعالیت پراکسیدگلوتاتیون پلاسما
( GSH-PX) و غلظت CD+4 افزایش یافته بود. در نهایت در طی تیپر، مکمل آنتی اکسیدان سبب تقویت پاسخ آنتی اکسیدانی به تمرین با اثر بر استرس اکسیداتیو ناشی از تمرین و بدون اثر بر آسیب اکسیداتیو بود (ایرنه و همکاران[۱۰۲]، ۲۰۰۳).

در مطالعه­ای که توسط آبراهام و همکاران (۲۰۱۰) بر دوره تیپرینگ شناگران ۵۰ متر آزاد انجام شد ۸ تست ارتفاع، وزن و سرعت ریکاوری، استقامت لاکتیک، سرعت و استقامت مورد بررسی قرار گرفتند، نتایج نشان دادند که برنامه تیپر دارای تغییرات مثبت بر متغییر­های فیزیولوژیکی تحت بررسی بود و تفاوتی در سرعت ریکاوری وجود نداشت (آبراهام و همکاران[۱۰۳]، ۲۰۱۰). نتایج همسو با نتایج گروه ویتامین c و در تضاد با نتایج گروه مکمل بهارنارنج و کنترل مطالعه حاضر بود. عدم تغییرات در عملکرد آزمودنی­ها در طی دوره­ تیپرینگ احتمالا ممکن است به دلیل کوتاه بودن دوره­ تیپر، کم بودن شدت تمرین و یا زیاد بودن حجم تمرین باشد که نیاز به مطالعات بیشتر دارد. در کل مطالعات بسیار محدودی در رابطه با تاثیر بهار نارنج و تمرین ورزشی یر آنتی اکسیدان­ها انجام شده و در دسترس پژوهشگر جهت مقایسه با نتایج پژوهش حاضر قرار داشت.

۴٫۵٫ نتیجه گیری

در کل نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مکمل بهارنارنج همراه با فعالیت ورزشی موجب کاهش یا افزایش معنادار آنزیم­ های آنتی اکسیدانی CAT، PC و TCA در ورزشکاران واترپلوئیست نشد اما عدم افزایش PC خود نتیجه­ مثبتی از این مطالعه می­باشد. از این رو برای کاهش آسیب­های ناشی از استرس اکسیداتیو توصیه می­ شود که تحت نظر مربیان و متخصصین مربوطه این عصاره گیاهی تجویز شود.

۵٫۵٫ پیشنهادات

۱٫۵٫۵٫ پیشنهادات برخاسته از پژوهش

استفاده از مکمل بهار نارنج جهت جلوگیری از افزایش فعالیت PC

۲٫۵٫۵٫ پیشنهادات برای پژوهش­های آینده

کنترل دقیق­تر برنامه غذایی با پرسشنامه صورت گیرد.

ترکیب سایر مکمل­ها با بهارنارنج

در دوره­ های مختلف زمانی بیشتری پس از تمرینات بررسی انجام شود.

سایر فاکتور­های بیوشیمایی خونی که بهارنارنج می ­تواند بر آن­ها تأثیر گذار باشد اندازه گیری شود.

بحث تفاوت جنسی در پاسخ ورزشکاران رشته­های ورزشی مختلف به بهارنارنج بررسی شود.

انجام پژوهش مشابه در مردان غیر ورزشکار و غیر حرفه ای

انجام پژوهش با شدت فزاینده

دوز­های مصرفی مختلف بهارنارنج مطالعه شود

تغییر در شدت و حجم تمرین در دوره­ تیپر

پژوهش در سایر رشته­های ورزشی با کنترل تغذیه و فعالیت بدنی آزمودنی انجام شود.

پیوست­ها

پیوست ها

الف-۱ میانگین (±انحراف معیار) وزن، شاخص توده بدنی، توده خالص بدن و درصد چربی بدن آزمودنی­­های در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و دوره تیپرینگ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

متغییر گروهزمان کنترل ویتامین C مکمل بهار نارنج
وزن (کیلو گرم) قبل از تمرینات ۶/۱۲±۳/۷۷ ۲۳/۱۰±۵/۷۴ ۹/۱۶±۵/۷۶
بعد از تمرینات ۲/۱۰±۸/۷۶ ۸/۹±۵/۷۵ ۶/۱۶±۸/۷۵
دوره تیپرینگ ۵/۱۱±۶/۷۷ ۴/۹±۰/۷۶ ۷/۱۵±۳/۷۶
شاخص توده بدن (m/kg2) قبل از تمرینات ۶/۹±۳/۲۰ ۴/۲±۴/۲۳ ۴/۴±۵/۲۴
بعد از تمرینات ۶/۱۲±۲/۲۰ ۴/۲±۷/۲۳ ۴/۴±۳/۲۴
دوره تیپرینگ ۷/۹±۵/۲۰ ۴/۲±۹/۲۳ ۰/۴±۴/۲۴
توده خالص بدن (کیلوگرم) قبل از تمرینات ۱۷/۷±۹/۶۶ ۵/۸±۷/۶۴ ۹/۹±۱/۶۴
بعد از تمرینات ۲/۶±۷/۶۵ ۵/۸±۷/۶۵ ۳/۹±۸/۶۲*
دوره تیپرینگ ۶/۶±۳/۶۶ ۹/۸±۹/۶۳ ۲/۱۰±۵/۶۴
درصد چربی بدن (%) قبل از تمرینات ۴/۶±۱/۱۳ ۵/۴±۸/۱۲ ۷/۸±۰/۱۵
بعد از تمرینات ۴/۷±۴/۱۳ ۹/۴±۸/۱۲ ۷/۷±۵/۱۵
دوره تیپرینگ ۹/۵±۰/۱۴ ۹/۵±۷/۱۵ ۸/۶±۰/۱۵
*نشانگر تفاوت معنادار داده ­های سه گروه در مراحل مختلف.

نتایج تحلیل واریانس نشان داد داده ­های وزن، شاخص توده بدن و درصد چربی در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشته­اند، اما داده ­های توده خالص بدن در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد (۰۴۵/۰=, ۰۷/۲=۳۶,۴F). با مراجعه به آزمون تعقیبی بانفرونی مشخص گردید که در گروه مکمل بهار نارنج میزان کاهش توده خالص بدن پس از تمرینات در مقایسه با گروه کنترل و ویتامین C بیشتر بوده است (P<0. 05).

در رابطه با سایر داده ­های قدرت بدنی مانند پرس سینه، پرس سر شانه، استقامت عضلات شکم و آزمون­های شنای ۵۰ متر با شیرجه و بدون شیرجه، شنای ۲۰۰ متر، ۴۰۰ متر و تغییرات آن­ها پس از دوره تمرین و نیز بعد از دو هفته تیپرینگ نتایج در جدول زیر آورده شده است.

پیوست الف-۲: میانگین (±انحراف معیار) وزن پرس سینه، پرس سر شانه، استقامت عضلات شکم و
آزمون­های شنای ۵۰ متر با شیرجه و بدون شیرجه، شنای ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر آزمودنی­­های در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و دوره تیپرینگ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

متغییر گروهزمان کنترل ویتامین C مکمل بهار نارنج
پرس سینه(کیلو گرم) قبل از تمرینات ۳/۱۷±۰/۷۰ ۸/۲۵±۱/۶۷ ۸/۱۲±۲/۶۰
بعد از تمرینات ۶/۲۰±۰/۷۳ ۴/۱۸±۳/۷۹ ۸/۱۲±۶/۶۹
دوره تیپرینگ ۶/۲۳±۰/۷۳ ۵/۱۸±۳/۷۸ ۴/۱۳±۰/۶۹
پرس سر شانه(کیلو گرم) قبل از تمرینات ۱/۱۲±۳/۴۹ ۵/۱۷±۴/۴۵ ۵/۱۱±۹/۳۸
بعد از تمرینات ۴/۱۵±۷/۵۰ ۳/۱۵±۷/۵۱ ۲/۱۲±۰/۴۵
دوره تیپرینگ ۹/۱۷±۶/۵۲ ۴/۱۷±۶/۵۰ ۱/۱۳±۶/۴۷
استقامت عضلات شکم (تعداد در دقیقه) قبل از تمرینات ۱/۱۲±۳/۴۹ ۵/۱۷±۴/۴۵ ۵/۱۱±۹/۳۸
بعد از تمرینات ۴/۱۵±۷/۵۰ ۳/۱۵±۷/۵۱ ۲/۱۲±۰/۴۵
دوره تیپرینگ ۹/۱۷±۶/۵۲ ۴/۱۷±۶/۵۰ ۱/۱۳±۶/۴۷
شنای ۵۰ متر با شیرجه (ثانیه) قبل از تمرینات ۴/۳±۷/۲۷ ۸/۲±۰/۲۸ ۸/۲±۱/۲۹
بعد از تمرینات ۵/۳±۵/۲۸ ۳/۳±۹/۲۶ ۱/۳±۹/۲۹
دوره تیپرینگ ۴/۳±۵/۲۸ ۵/۲±۹/۲۶ ۰/۳±۷/۲۹
شنای ۲۰۰ متر (دقیقه) قبل از تمرینات ۱۰/۰±۳۸/۲ ۲۷/۰±۵۴/۲ ۱۰/۰±۸۵/۲
بعد از تمرینات ۰۴/۰±۳۷/۲ ۳۵/۰±۴۴/۲ ۴۶/۰±۶۹/۲
دوره تیپرینگ ۰۹/۰±۴۲/۲ ۳۱/۰±۵۰/۲ ۴۵/۰±۷۱/۲
شنای ۴۰۰ متر (دقیقه) قبل از تمرینات ۴۲/۰±۵۲/۵ ۴۵/۰±۶۵/۵ ۸۵/۰±۱۹/۶
بعد از تمرینات ۳۳/۰±۴۲/۵ ۴۲/۰±۶۰/۵ ۸۳/۰±۸۰/۵
دوره تیپرینگ ۴۰/۰±۵۰/۵ ۶۹/۰±۵۶/۵* ۴۰/۱±۴۰/۶*
شنای ۵۰ متر بدون شیرجه (ثانیه) قبل از تمرینات ۷۵/۳±۰۵/۳۳ ۸۴/۳±۸۷/۳۳ ۰۸/۴±۵۶/۳۴
بعد از تمرینات ۵۶/۳±۶۴/۳۲ ۳۲/۴±۱۵/۳۳ ۷۳/۷±۸/۳۴
دوره تیپرینگ ۹۸/۳±۰۰/۳۲ ۹۹/۳±۳۹/۳۱ ۹۳/۳±۱۵/۳۳
*نشانگر تفاوت معنادار داده ­های سه گروه در مراحل مختلف.

نتایج تحلیل واریانس نشان داد داده ­های پرس سر شانه، استقامت عضلات شکم، آزمون­های شنای ۵۰ متر با شیرجه و بدون شیرجه، شنای ۲۰۰ متر و آزمون شنای سرعتی در قبل، بعد و پس از ۲ هفته تیپرینگ تغییر معناداری در مقایسه سه گروه نداشته­اند، اما داده ­های شنای ۴۰۰ متر در مقایسه سه گروه تغییرات معناداری نشان داد (۰۴۴/۰=, ۷۳/۲=۳۶,۴F). با مراجعه به آزمون تعقیبی بانفرونی مشخص گردید که در گروه مکمل بهار نارنج رکورد شنای ۴۰۰ متر پس از ۲ هفته تیپرینگ افزایش معناداری داشته (P=0. 029)، در صورتی که گروه ویتامین C کاهش معناداری نشان داد (P=0. 042) و گروه کنترل بدون تغییر بود (P>0. 05).

منابع

Adams AK, Best TM. The role of antioxidant in exercise and disease prevention. The Sport Med. May 2002; 30 (5) : 37-44.

ADRIANE FUGH-BERMANAND ADAM MYERSCitrus aurantium, an Ingredient of DietarySupplements Marketed for Weight Loss: Current Status of Clinical and BasicResearchExperimental Biology and Medicine 2004, 229: 698-704

Afzalpour ME, Gharakhanlou R, Hedayati M, et al. The effect of aerobic exercise on serum oxidized LDL level and total antioxidant capacity in non-active men. CVD prevention and control 2008;3 (4) : 77-82.

Afzalpour ME, Gharakhanlou R, Mohebi H, et al. Persian. Res Sport Sci J Tehran univ 2005;3 (9) : 105-123.

Afzalpour ME, Gaeini A, Khazai M, et al. Effects of aerobic exercise on the serum LDL and Total Capacity in Non-Active healthy men. Proceeding of the 11th Annual Congress of the European College of Sport Scince; 2006 5-8 July, Switzerland.

Aguilo A, Tauler P, Guix MP, et al. Effect of exercise intensity and training on antioxidants and cholesterol profile in cyclists. J Nutr Biochem 2003;14 (6) : 319-325

Alessio HM, Hagerman AE, Fulkerson BK, Ambrose J, Rice RE, Wiley RL. Generation of reactive oxygen species after exhaustive aerobic and isometric exercise. Med Sci Sports Exerc 2000; 32: 1576-1581

Alessio HM, Goldfarb AH, Cultler RG. MDA content increases in fast- and slow-twitch skeletal muscle with intensity of exercise in a rat. Am J Physiol 1988;255 (6 Pt 1) : 874-7

ALLAN H. GOLDFARB, RICHARD J. BLOOMER, and MICHAEL J. MCKENZIE, 2005, Combined Antioxidant Treatment Effects on Blood Oxidative Stress after Eccentric Exercise, MEDICINE & SCIENCE IN SPORTS & EXERCISE.

Allison DB, Cutter G, Poehlman ET, Moore DR, Barnes S, 2005, Exactly which synephrine alkaloids does citrus aurantium (bitter orange) contain? Int J Obesity;1-4.

Aruoma, O. I. (1999). “Free radicals, antioxidants and international nutrition. ” Asia Pacific Journal of Clinical Nutrition 8: 53-63.

Ascensão, A. , J. Magalhães, et al. 2006,”Endurance training limits the functional alterations of heart rat mitochondria submitted to in vitro anoxia-reoxygenation. ” International journal of cardiology 109 (2) : 169-178.

Ashton T, Young IS, Peters JR, Jones E, Jackson SK, Davies B, et al. Electron spin resonance spectroscopy, exercise and oxidative stress: an ascorbic acid intervention study. J Appl Physiol 1999; 87: 2032-6.

  1. Santos-Silva,M. I. Rebelo, E. M. B. Castro et al. , “Leukocyte activation, erythrocyte damage, lipid profile and oxidative stress imposed by high competition physical exercise in adolescents,” Clinica Chimica Acta, vol. 306, no. 1-2, pp. 119– ۱۲۶, ۲۰۰۱٫

Ashraf Abraham Ahmad Abd al-Qadir, Effect of Changing Training Size During the Taper Period on Some Physiological, Physical Variables and Digital Level for 50 M Free Style Swimmers, World Journal of Sport Sciences,2010.

Bloomer RJ, Goldfarb AH, McKenzie MJ. Oxidative stress response to aerobic exercise: comparison of antioxidant supplements. Med Sci Sports Exerc 2006; 38 (6) : 1098-1105.

BRIJESH. K. TIWARI1, R. L KHOSA, – EVALUATION OF THE HEPATOPROTECTIVE AND ANTIOXIDANT EFFECT OF BERBERIS ASIATICA AGAINST EXPERIMENTALLY INDUCED LIVER INJURY IN RATS, International Journal of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, 2010.

Brites FD, Evelson PA, Christiansen Mg, Nicol Mf, Basilico MJ, Wikinski Rw, et al. Soccer players under regular training show oxidative stress but an improved plasma antioxidant status. Clin Sci. (Lond) 2005 Apr; 96 (4) : 381-5.

Cannon JG, Blumberg JB. Acute phase immune responses in exercise. In: Handbook of oxidants and antioxidants in exercise. C Sen, L Packer and O Hanninen, editors. New York: Elsevier; 2000. 177-94

Carmeli E, Lavian G. Persian In: Radak Zsolt. Free radical in exercise and aging. 1st ed. Sabzevar: Sabzevar univ Press; 2004: 44-138.

Cecilia M. Shing, Jonathan M. Peake, Shannon M. Ahern, Natalie A. Strobel, Gary Wilson, David G. Jenkins, and Jeff S. Coombes, The effect of consecutive days of exercise on markers of oxidative stress, Appl. Physiol. Nutr. Metab. 32: 677–۶۸۵ (۲۰۰۷).

Chakraborti, T, Ghosh, S. K, Michel, J. R, Batabyal, S. K and Chakraborti, S,1988, Targets of oxidative stress in cardiovascular system, Molecular and Cellular Biochemistry, 187 (1-2) ,1-10.

CHILDS, A. , C. JACOBS, T. KAMINSKY, B. HALLIWELL, and C. LEEUWENBURGH , 2001, Supplementation with vitamin C and N-acetyl-cysteine increases oxidative stress in humans after an acute muscle injury induced by eccentric exercise. Free Radic. Biol. Med. 1: 745–۷۵۳٫

Claudio Zoppi, Rodrigo Hohl, Fernando Silva, Fernanda Lazarim, Joaquim Neto, Mirtes Stancanneli, Denise Macedo,2008, Vitamin C and E Supplementation Effects in Professional Soccer Players Under Regular Training, Eur J Clin Invest ;38 (3) : 159-65

Coombes, J. S. , S. K. Powers, et al. (2001). “Effects of vitamin E and α-lipoic acid on skeletal muscle contractile properties. ” Journal of Applied Physiology 90 (4) : 1424-1430.

Dayan A, Rotstein A, Pinchuk I, Vodovicz A, Lencovski Z, Lichtenberg D, Inbar O. Effect of a short-term graded exhaustive exercise on the susceptibility of serum lipids to oxidation. Int J Sports Med 2005; 26: 732-738

Deborah L Feairheller1, Keith M Diaz1, Kathleen M Sturgeon1, Sheara T Williamson1, and Michael D Brown1, 2011, Racial Differences in the Time-Course Oxidative Stress Responses to Acute Exercise, Journal of Exercise Physiology.

Dhein S,Tudyka T. Therapeutic potential of antiarrhythmic target. drugs1995: 49 (6) : 851_855.

Duthie GG, Robertson JD, Maughan RJ, Morrice PC. Blood antioxidant status and erythrocyte lipid peroxidation following distance running. Arch Biochem Biophys 1990;82: 78–۸۳٫

Evans, W. J. (2000). “Vitamin E, vitamin C, and exercise. ” The American journal of clinical nutrition 72 (2) : 647s-652s.

ERIC H. WITT,3 ABRAHAM Z. REZHICK,* CHRISTINE A. VIGÃoe1EJ PAMELA STARKE-REEDÕ AND LESTER PACKER, American Institute of Nutrition. ,2002.

Evdokia I. Varamenti, , Antonios Kyparos, Aristeidis S. Veskoukis, Maria Bakou, Stavroula Kalaboka, Athanasios Z. Jamurtas, Yiannis Koutedakis, Oxidative stress, inflammation and angiogenesis markers in elite female water polo athletes throughout a season, Elsevier, 2012.

Fatouros IG, Jamurtas AZ, Villiotou V, Hamilton JC, Quindry JP, French JS, et al. Oxidative stress responses in older men during endurance training and detraining. Med Sci Sports Exerc 2004; 36 (12) : 2065-72.

Fehrenbach, E. and H. Northoff (2001). “Free radicals, exercise, apoptosis, and heat shock proteins. ” Exercise immunology review 7: 66.

Ficicilar H, Zergeroglu AM, Ersoz G, Erdogan A, Ozdemir S, Tekin D. The effects of shortterm training on platelet functions and total antioxidant capacity in rats. Physiol Res. 2006;55 (2) : 151-6.

Finaud, J. , G. Lac, et al. (2006). “Oxidative stress: relationship with exercise and training. ” Sports Medicine 36 (4) : 327.

fleming T. PDR for herbal medicines. citrus aurantium. section edition. 2001. p 86_87

Fugh-Berman A, Myers A, 2004, Citrus aurantium, an ingredient of dietary supplements marketed for weight loss: current status of clinical and basic research. Exp Biol Med ;229: 698-704.

Gad, A. S. , Khadrawy, Y. A. , El-Nekeety, A. A. , Mohamed, S. R. , Hassan, N. S. , Abdel-Wahhab, M. A. (2011). “Antioxidant activity and hepato protective effects of whey protein and Spirulina in rats”. Nutrition. 27 (5) , PP: 582-9.

Giles GI, Jacob C. 2002, Reactive sulfur species: an emerging concept in oxidative stress. Biol Chem; 383: 375-88.

Goldfarb, A. H. , R. J. Bloomer, et al, 2005, “Combined antioxidant treatment effects on blood oxidative stress after eccentric exercise. ” Medicine and science in sports and exercise 37 (2) : 234.

Guzel NA, Hazar S, Erbas D. Effect of different resistance exercise protocols on nitric oxide, lipid peroxidation and creatine kinase activity in sedentary males. J Sports Sci & Med 2007; 6: 417-22.

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت